Wat een kerel!

Wat een kerel!

En opeens komt daar dan een kerkuil op je afvliegen!

Geweldig om te zien dat ook deze ontwikkeling als een speer gaat. 10 dagen geleden waren het nog voorzichtige sprongen met wat ondersteunend gefladder, nu vliegt hij met gemak 2 meter naar je toe. En voor een sprong van een dikke meter naar de grond draait hij z’n hand,  ehhh vleugel, ook niet meer om!

In slow motion ziet het er altijd nog leuker uit!

Gelukkig vind hij het ook nog steeds fijn om bij je te zitten. Met z’n eigenwijze koppie 🥰

En als hij moe is van het vele spelen, klimmen en fladderen valt hij nog als een heerlijk uilskuiken in slaap op je schoot. Genieten van de kostbare momenten dat hij dit nog doet. Als hij straks een echte kerel is maken we dit niet meer mee.

Met 8 weken kan hij al poseren als een volwassen kerkuil (met nog wat dons) maar ook nog gekke bekken trekken. Zo vind je hem dan ‘s ochtends voor het eerst op een van de takken in zijn hokje. Ook die weg heeft hij nu gevonden.

Het spelen en vliegen in huis wordt nu toch wat te gevaarlijk. De hekjes van de honden waren ideaal maar nu hij de hoogte in gaat houden ook die hem niet meer op een veilige afstand.

Dus gaan we met goed weer z’n volière in om te spelen en vliegen. Kan hij gelijk wat wennen aan z’n toekomstige huis.

Inmiddels is de volière ook voorzien van de inrichting. Zitstokken, plankjes, boomstronken, stenen, een badje en nachthok zullen hem straks alles bieden wat hij nodig heeft.

Flóki heeft heel wat te bekijken vanaf deze nieuwe plek. De volière zelf maar daar buiten is ook vanalles te zien. En boven hem ook! Een hele belevenis!

Als hij alles wat in zich heeft opgenomen en zich gepoetst heeft is er weer aandacht voor mij en komen er nog een paar vliegmomenten. Want het allerliefst zit hij toch nog bij me. Zeker als het allemaal wat veel indrukken zijn.

Filip heeft inmiddels ook de transportkist voor Flóki gemaakt. Zo kan hij veilig vervoerd worden!

Nou, geloof dat ik voor deze week wel ongeveer alles heb verteld. Alle leuke dingen tenminste. De keren dat er over m’n rug werd gescheten of er krassen op m’n lijf werden gezet zal ik jullie besparen 😆

Tot de volgende blog maar weer!