Wandelen en vliegen

Wandelen en vliegen

We verdelen de taken eerlijk, ik wandel en Flóki vliegt. Andersom bleek geen succes… 🤭

De aandacht tijdens het wandelen is nog wel een dingetje voor me. Ik hou daar niet zo van. Weet nooit goed waar ik moet kijken als ik mensen zie naderen en hoop altijd dat ze me niet aanspreken. Maarja, hoe vaak zie je nou iemand met een uil lopen?

Nou, in Hulst zien ze dat nu regelmatig. Eerst wandelde ik veel met Flóki op de Liniedijk. Lekker in de natuur, lekker rustig, niet te veel mensen. Maar merkte dat hij die drukte eigenlijk wel nodig had. Om aan te wennen. Laten er maar auto’s langsrijden, brommers herrie maken, kinderen gillen, honden blaffen, mensen me aanspreken en Flóki van dichtbij willen bewonderen. Ik zal het allemaal verdragen in het belang van ons ukje.

Doordeweeks zijn het dan dus vaak wandelingen in de wijk en in het weekend (als de honden mee gaan) komen we nog eens in de natuur. En ook daar regelmatig Flóki-toerisme.

Maar jongens, ben altijd blij als ik weer thuis ben 😂

De natuur moet soms van dichtbij worden geïnspecteerd 

Met de hondjes er bij!

En dan het vliegen. Superleuk om met hem te doen! Z’n concentratieboog is wel een dingetje, die is vaak niet langer dan een paar seconden. Dus meneer is heel snel afgeleid. Maar als je z’n aandacht hebt vliegt hij heel netjes!

In de tuin is dit makkelijker dan op het veld buiten de tuin. Daar is alles vreemd, gebeuren er meer dingen en is véél meer te zien. We hebben hem al eens uit de boom bij de buren kunnen vissen. Hij zat gelukkig nog wel vast aan de lange lijn. 

Iets waar we dus met hem aan werken. Rustig aan, stapje voor stapje komt hij er wel. 

Prachtig gevoel als zo’n schitterend dier aan komt vliegen en vol vertrouwen op je hand landt.

Op de paal zit hij ook graag. Vanaf de hand vliegt hij er zelf al naar toe, is echt zijn plekje in de tuin.

Maar met zijn volière is hij ook erg gelukkig. Fijn om te zien dat hij hem ten volle benut en zich overal bij op z’n gemak voelt.

Waar je hem het gelukkigst mee maakt is eten. Echt een vent hè…

Hier is hij aan het kennismaken met een sprinkhaan. Was even prutsen maar hij heeft toch doorgekregen dat het eetbaar is.

Tot het volgende blog!