Los!

Los!

Twee weken geleden had Kylian een primeur. Hij had al vaker met roofvogels en uilen gewandeld maar nog nooit met ze gevlogen.

Aantal keer gevraagd maar hij staat nooit zo te springen, is altijd druk met z’n computerwerk. Maar nu kreeg ik hem toch ineens zo ver.

Dus na een wandeling met Flóki hebben we ook met hem gevlogen. Kylian vond het hartstikke leuk!

De volgende dag was het tijd voor een grote stap, Flóki los laten vliegen! Weg met de lange lijn! 

Uiteraard draagt hij wel een zender, dat mocht hij schrikken en wegvliegen, ik hem kan vinden.

Maar hij deed het geweldig! Hartstikke trots op ons uiltje!

Buiten de tuin oefenen we nog aan de lange lijn. Dat vind hij allemaal nog zo spannend. Ontzettend snel afgeleid en schrikt snel.

In de tuin blijft hij los vliegen. Ene dag is hij enthousiaster dan de andere, ben ook nog wat aan het zoeken naar de juiste hoeveelheid voer en het ideale gewicht om hem op te houden. 

Over voer gesproken. Soms heb je van die momenten dat je uiltje krijsend van de honger op je af komt stormen, zich stort op het voer maar niets eet… 

Hij houdt het voer stevig vast, plukt er wat aan, beweegt z’n kopje van links naar rechts maar eet niets…

Dan weet je dat er een braakbal aankomt. En er kan niets in zolang er nog wat uit moet!

En soms doet de zomer een beetje z’n best en hebben we een aantal heerlijke dagen. Dan is het zo fijn op de loungebank met m’n uiltje! Hij zit dan een tijdje op z’n paal of op de hand. Genieten!

Tot een volgend blog!