We zijn er weer!

We zijn er weer!

Daar zijn we weer! Is lang stil geweest op dit blog. Sorry! 😬

Geen specifieke reden, gewoon weinig om te vertellen. Niet dat het leven met Flóki saai is hoor, het is alles behalve dat! Maarja, in het begin veranderde hij zó snel, was er zó veel om te leren en te ontdekken. En dus ook veel om jullie te vertellen en te laten zien. 

Nu is het leven van en met Flóki kalmer. Er is rust en regelmaat, we hebben een fijn ritme gevonden waarin er genoeg tijd is om te knuffelen, te wandelen, te genieten van het winterzonnetje (goed voor de vitamine D), te vliegen en natuurlijk ook te slapen.

Wandelen op het strand…

In het bos…

En wat poseren op onze voorraad brandhout en tussen de herfstbladeren

Genieten van de zon

Rustmomentje in zijn nachthok. Waar hij met een vrolijk en gek bekkie weer wakker wordt!

Flóki is inmiddels 10 maanden en nog steeds een heerlijk uiltje. Z’n eerste winter was, vooral voor mij, best een beetje spannend. Hoe gaat hij het doen als het kouder wordt, hoe zal hij reageren op het vuurwerk met de jaarwisseling, kan ik hem nog genoeg aandacht en beweging geven als het weer misschien tegenwerkt?

Tot nu toe is het allemaal prima verlopen. 

We hebben nog geen echte winterse kou gehad maar de koudere dagen met nachtvorst waren alvast geen enkel probleem. Hij kiest zijn plekjes goed uit in de volière om lekker beschut te zitten. En ik voer hem op koude dagen iets meer om zijn gewicht goed te houden. Want hij verbruikt dan natuurlijk wat meer energie.

En uiteraard elke dag zijn vliegtraining om de bloedsomloop goed actief te houden. Ook dat houdt je warm. Alleen als de regen met bakken uit de lucht komt of als het te hard waait kan hij niet vliegen. Dan krijgt hij wat extra aandacht in de volière, vind hij ook niet erg.

Een regenbui gebruikt Flóki ook wel eens als douche. Dan tref je ‘s ochtends een half verzopen uiltje aan in de volière 😆

De jaarwisseling verliep erg goed. Ze waren al weken met regelmaat aan het knallen dus daar reageerde hij al niet echt meer op. Uiteraard was ik bij de volière toen het om 12 uur losbarstte. Maar zijn reactie viel heel erg mee! Eerst toch wel wat angstig maar gelukkig geen paniek. Ben in de volière gaan staan en hij kwam gelijk bij me zitten. Dat was duidelijk veilig genoeg voor hem. Met een kwartier zocht hij zelf al weer zijn zitstokken op. Niet geheel op z’n gemak maar ook niet meer bang. Tegen half 1 begon hij zich te wassen en wist ik dat ik gerust weer weg kon gaan. Iets later trok hij zich op 1 poot terug om een dutje te doen. Ik zeg dat hij dat meer dan verdient had! 😁

Dus ja, zo komen we de winter wel door. Wel jammer dat we nog geen sneeuw hebben gezien. Flóki in de sneeuw had ook wel leuke plaatjes opgeleverd denk ik zo! Maargoed, het is nog maar eind januari, er kan nog veel gebeuren.

Voorlopig genieten we van het winterzonnetje en van elkaar. 🥰

❤️

Tot een volgende blog maar weer! 🙂